Hij trekt als secretaris van stichting De Milieujutter minstens een keer per week naar het strand van Terschelling. Altijd weer denkt Guus Schweigmann: hoe bestaat het dat er zoveel troep ligt.

Hij is sinds 2008 terug op het eiland. In zijn jonge jaren zat hij op de zeevaartschool. Daarna voer hij op een koopvaardijschip en woonde en werkte Schweigmann op Bonaire en Curaçao. Later werd hij loods van supertankers in de Rotterdamse haven en waren stadsdeel Hoogvliet en Spijkenisse zijn thuis. ,,Ik noem mezelf een wereldburger.”

Al op zijn 55ste ging hij met pensioen. Omdat zijn vrouw naar Terschelling wilde, ging Schweigmann mee. ,,Hier leef je, in de Randstad word je geleefd.” Het eiland is prachtig, de Wadden als geheel magistraal. ,,En geen dag is hetzelfde. Een groot natuurfenomeen verdient bescherming.”

Hij wil weten of de politieke partijen zich daarvoor echt volledig willen inzetten. Schweigmann zou het liefst zien dat er een totaalverbod komt op het winnen van zout en gas onder de Waddenzee. ,,Ik heb het gevoel dat de waan van de dag en het geld regeren. Als je het Waddengebied als Werelderfgoed bestempelt, ga er dan ook zo mee om.”

Voor de visserij ziet hij geen toekomst. ,,Het gebied is te kwetsbaar voor bodemberoering.” Er komt wat hem betreft een ‘Deltacommissaris Wadden’ die ervoor zorgt dat bij elke politieke beslissing die wordt gemaakt de natuur op de eerste plaats staat. ,,Want de natuur heeft niets aan compromissen.” Hij zou van de politici weleens willen weten of ze dat een goed plan vinden.

De Terschellinger is nadrukkelijk betrokken bij de Sterke Yerke 4, een ‘onderzoeks- en aandachtsvlot’ waarmee jongeren de Waddenzee, de Noordzee en later ook de oceanen willen bevaren om het milieuprobleem en de plastic soep extra onder de aandacht te brengen. Zelf stak hij in 1979 de oceaan over op de Sterke Yerke 3, die verging bij Bonaire. Toen al zag hij alle rotzooi in het water. ,,Ik ben me rot geschrokken.” Het probleem is intussen alleen maar erger geworden, constateert Schweigmann.

Terug naar de troep op het Terschellinger strand. Die bestaat voor een groot deel uit plastic. ,,De consument moet zich bewust worden van zijn of haar gedrag en de Tweede Kamer moet bij de producenten afdwingen dat er wereldwijd alleen nog recyclebaar plastic wordt gemaakt”, zegt Schweigmann. ,,Dat is de oplossing. We moeten de druk op de politiek opvoeren.”